Rojnari (narod)

Rojnari su narod koji je ponikao na obalama reke Rojne, najveće reke Esosa i celog sveta. Duž toka reke su osnovali brojne gradove-države, čiji su vladari nosili naslednu titulu princa ili princeze. Najznačajniji gradovi su bili Grojan Drohe u Somotnim brdima, Naj Sar, grad fontana, Ar Noj sa dvoranama od zelenog mermera, cvećem obrasli Sar Mel, Sarhoj ispresecan kanalima i najveći od svih, Krojan, Grad Festivala. Kod Rojnara naslednik je bilo najstarije dete, bez obzira na pol, i ta praksa apsolutne primogeniture je jedna od odlika njihove kulture. Fizički su vitki, prepoznatljivi po maslinastoj boji kože, crnoj kosi i tamnim očima.

Njihovo glavno božanstvo je bila Majka Rojna, personifikacija reke Rojne, često nazivana i Majka Reka. I ostala božanstva Rojnara bila su vezana za život uz reku, kao na primer zoomorfična božanstva Starci od Reke (ogromne kornjače koje plivaju Rojnom) i Kralj Kraba. Imali su sopstvenu magiju, magiju vode, drugačiju od valirijske magije krvi i vatre.


Sedam vekova pre Egonovog osvajanja i milenijum pre vladavine Roberta Barateona rojnarski gradovi-države su se našli na meti valirijskih zavojevača. Valirija je osnovala niz kolonija na Rojni, i one su nakon kratkog perioda mirne koegzistencije ubrzo došle u sukom sa rojnarskim gradovima-državama. Usledio je niz ratova u kojima su ponosni rojnarski prinčevi i princeze ratovali usamljeno protiv kolonista, i kao posledica Valirija je najčešće izlazila kao pobednik. To se promenilo kada je potpuno uništen grad Sarhoj. Rojnari su se po prvi put ujedinili, a na čelo armije od četvrt miliona ljudi stao je princ Garin. Ipak, nakon nekoliko pobeda i ova moćna armija je poražena, kada su gospodari Valirije došli u pomoć svojim kolonijama. Stotine zmajeva su presudile Garinovoj vojsci i donele konačan poraz Rojnarima. Nakon toga princeza-ratnica Nimerija je ujedinila preostale Rojnare i povela svoj narod u egzodus. Flota od deset hiljada brodova se spustila niz Rojnu do ušća u Letnje more, a zatim uz obalu nastavila put na zapad, pored Stepenica, sve do obale Dorne i ušća reke Zelenkrv. Po dolasku u Dornu Nimerija se udala za andalskog kralja Morsa Martela, i spalila svoju flotu kao simbol kraja rojnarskog egzodusa. Zajedničkim snagama su pokorili celu Dornu i udarili temelje kući Martel kakvu danas znamo.


Rojnari su sa sobom doneli i svoje običaje, pa od tada glava kuće Martel nosi titulu princa ili princeze, a prihvaćena je i apsolutna primogenitura kao pravilo nasleđivanja. I druge prakse, kao što su veća tolerancija prema istopolnim vezama i vanbračnoj deci, su se odomaćile u Dorni. Rojnari su se s druge strane odrekli svoje religije, koja više nije imala toliko smisla u peščanoj Dorni, i prihvatli veru Sedmoro odomaćenu među Andalima. Retki Rojnari koji su nastavili sa obožavanjem Majke Rojne su se naselili na reci Zelenkrv, i postali su poznati pod nadimkom "siročići sa Zelenkrvi", zato što sebe smatraju siročićima Majke Rojne. U vekovima koji su usledili Rojnari su uspeli da sačuvaju svoj identitet, tako da vladar Vesterosa nosi titulu "kralj Andala, Rojnara i Prvih ljudi".